اعتراف

باید اعتراف کنم حقیقت دارد!
دیگران هم حق دارند
هرچند که به ما حق ندادند
انسان اگر مثل پینیکیو بود
مسیر دنیا ریل دیگری بر می گزید
اکنون که انسان، انسان است
هیچ حقی، حق نیست
هر انتخابی درست یا غلط می شود
تصمیم به دنیا آمدن ما را زن و مردی گرفتند
شاید فقط مردی
جنسیت ما را، رقابت چند اسپرم رقم زد
کودکیمان را یک جامعه شکل داد
کسی مقصر نبود
تنها توانستیم اسمهایمان را عوض کنیم
اماج سونامی کودکیمان هنوز بر بزرگیمان سنگینی می کند
می دانم که چقدر تسلیمم
می دانم که خیلی باخته ام
اما
قله آرزو های من آن چنان هموار است
که می شود به راحتی فتحش کرد
بلند پروازی های من آنقدر کم ارتفاع اند که می توانم در پنجره خانه ام به دامشان اندازم